ONVERWACHTE VERDIENSTE
OVER ACTIVERING EN ZELFRESPECT IN EEN VEELEISENDE SAMENLEVING
Een terugtredende overheid lost de problemen van armoede, werkloosheid en sociaal isolement niet op. Integendeel. Volgens de nota Integratie, Binding, Burgerschap uit 2011 moeten burgers zelf meer initiatief tonen en verantwoordelijkheid nemen. Creativiteit, betrokkenheid en oplossend vermogen moeten worden aangeboord. De taak van de verzorgingsstaat verschuift van de herverdeling van inkomens naar het veranderen van individuele gedragingen, motivaties en attitudes. De gewenste gedragingen zijn doorgaans op meritocratische leest geschoeid; de overheid waarborgt gelijke kansen, maar het is ieders eigen verantwoordelijkheid deze ook te grijpen. Veel activeringsprogramma's van welzijnsinstellingen zijn hierop gericht. De vraag is: slagen ze daar ook in?
Deze bundel doet verslag van vijf onderzoeken bij de welzijnsinstelling Impuls in Amsterdam, uitgevoerd door bachelorstudenten van de Universiteit van Amsterdam. De studenten waren vrij in het kiezen van een onderwerp, en hoewel hun onderzoek meer een wetenschappelijk dan evaluatief karakter heeft, levert het wel leerzame inzichten op. De lat van de programma's van Impuls ligt vaak hoog en de doelstellingen worden zeker niet altijd gehaald. Maar tijdens de cursussen gebeuren wel andere belangrijke dingen. De leefwereld van deelnemers vergroot, het zelfrespect neemt toe en veel allochtone vrouwen blijken sociaal helemaal niet zo geïsoleerd als we vaak denken. En last but not least, blijken veelplegers niet alleen gevoelig voor onderling respect, maar putten ook zelfrespect uit de waardering die ze krijgen wanneer ze binnen de organisatie een verantwoordelijke taak krijgen. Het zijn de onverwachte verdiensten van de programma's. In de visserij heet dit bijvangst, waar de vissers vaak heel gelukkig mee zijn.
14,8x21 cm, 154 pagina''s, illustraties
ISBN 978-94-90586-00-3
