Frenk is een tekstschrijver

door Frenk der Nederlanden

Ping pong, zei de computer, nieuwe mail. Ik klikte het bericht open en wat ik toen las, deed mijn hart sneller kloppen. Ene Jan-Paul van Spaendonck, muzikant van beroep, was bezig met een liedjes-cd over Nieuw-West en nu vroeg hij nederig of hij daarvoor mijn teksten mocht gebruiken. "Ik stel me een soort Tom Waits-achtig, sleazy, jazzy nummer voor, waarin fragmenten uit jouw stukken worden gedeclameerd: ''Geuzenveld is Geuzenveld niet meer''. Vanzelfsprekend word je als tekstschrijver op de hoes vermeld."

Kijk, daar zat ik nou al jaren op te wachten. Mijn carrière in de popmuziek mocht dan na één armzalige repetitie aan zijn einde zijn gekomen, dit was de kans alsnog geschiedenis te schrijven. Ik schreef Van Spaendonck terug dat ik me zeer vereerd voelde en even later zat ik in zijn bovenhuis in Zuid aan tafel. De piano en de gitaar stonden al klaar.

Van Spaendonck bleek een rasartiest te zijn, die net zo makkelijk Napolitaanse liederen als opera zingt en ondertussen ook nog geregeld met zijn eigen, Nederlandstalige liedjes op het podium staat. Een beetje gespleten, maar wat wil je ook, met zo'n jeugd. "Mijn vader was pianist bij de Nederlandse Opera Stichting. Hij kwam uit Brabant, mijn moeder uit een streng Delfts milieu. Dat gaf natuurlijk conflicten - twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen. In mijn hoofd ben ik voor de ene helft protestant, voor de andere helft katholiek. Ik heb het Bourgondische van mijn vader en het schuldgevoel van mijn moeder dat het allemaal niet mag."

Op zijn achtste kreeg Van Spaendonck she loves you van The Beatles cadeau en toen hij drie jaar later zijn eerste gitaar ontving, speelde hij al gauw in popbandjes met illustere namen als The Bagism Blues Band, The Instrumental Tuesday Band en Lotos. Na het gymnasium ging hij naar het conservatorium in Utrecht en sindsdien verdient hij zijn brood als zanger en instrumentalist.

Maar het liefst van alles staat hij als troubadour op de planken. "Het moet nog groeien, ik heb niet eens een eigen impressario. Maar in de muziek weet je nooit wat er op je afkomt. Over tien jaar ben ik zestig en dan hoop ik dat ik een vaste plek heb gekregen als een van de grote barden van Nederland. Mijn muziek is een mengsel: pop, folk, jazz, rock en klassiek. Noem het maar Amsterdam-Zuid-pop."

En dat voor een kind van de Tuinsteden. Van Spaendonck: "Ik ben geboren in de Rijnstraat, maar opgegroeid in Geuzenveld en Slotermeer. Een geweldige jeugd, met aller erop en eraan. We speelden altijd langs de spoordijk, één grote wildernis. Kampvuren, feesten, hutten bouwen: het Verre Westen. De stad was mijlenver weg. Als je tramlijn 13 nam, kwam je in een andere wereld terecht. Maar alles wat leuk was, de charme van een buitenwijk in opkomst, is nu verdwenen, op een paar lappen grond en de Sloterplas na. Toen mijn kinderen groter werden, heb ik wel eens de aanvechting gehad om terug te gaan, maar ik woon al twintig jaar in Zuid."

Vier jaar geleden kreeg hij het boekje Een buurt van goede bedoelingen in handen en dat leverde voldoende inspiratie op voor een folkopera over Nieuw-West. "Ik had voor de lol een liedje gemaakt over vroeger en toen de tuinsteden hun vijftigjarig jubileum vierden, viel alles op zijn plaats. De opera was een groot succes. Het was zo''n moment dat alle sterren goed stonden.

Daarna was hij wel klaar met Nieuw-West, maar toen stadsdeel Slotervaart vroeg of hij bij wijze van kerstgeschenk voor het personeel nog een cd kon maken, aarzelde hij geen moment. Twaalf liedjes heeft hij inmiddels geschreven. "Een country-noir over het monster van de Sloterplas, de Nessie van West. De Far West Blues over de naargeestige aspecten van de tuinsteden, maar wel met een happy end: de hoofdpersoon wordt smoorverliefd op de Marokkaanse cassière bij de Lidl. En verder nog wat jeugdherinneringen."

En mijn tekst dus. Ik was nu wel erg benieuwd hoe die zou klinken. Van Spaendonck kroop achter de piano en zette een slepende blues in. Het ging over het leven in Geuzenveld en hangjongeren in de Aker. Van Spaendonck legde heel zijn ziel erin, en ik was ontroerd. Ik gaf hem de vrije hand en wenste hem veel succes. Na de zomer ligt de cd in de winkel. Tegen die tijd hoort u weer van mij.

het Parool, 23 juni 2006