De Dijk

O dijk, mijn dijk
wat ben je mooi
zo in je stille najaarstooi
jouw pluimen wiegelen niet meer
je distels doen me niet meer zeer
jij bent mijn jammer-vreugde dijk
oase tussen steen en slijk
op jou kan ik mijn dromen dromen
en laat ik stil mijn tranen stromen
als het benauwd wordt in mijn huis
en op mijn schouders drukt het kruis
van alledaagse dingen
mijn dijk
hoe kan ik jou nog meer bezingen
jij zet me aan tot een gebed
soms heb ik mij op jou neergezet
om na te denken
blij te zijn
met alles wat het leven gaf
en nam
om alles wat mij overkwam
niet om te zien in weemoed.

(tekst: Geertje de Graaff