Kerstmis in Nieuw-West 1960

De inspiratiebron voor dit kerstliedje was een fotoboek dat ik na de dood van mijn moeder in handen kreeg.
Zwart-wit prentjes van 'het Geuzenveld', zoals het toen nog werd genoemd.
Met van die mooie kartelrandjes.

Geen sneeuw en ook geen regen.
Het is onverschillig weer.
En over nieuwe wegen
Gaat nog nauwelijks verkeer.
Het is een koude morgen.
Geen mens waagt zich op straat
Totdat er in de verte
Een klok aan het luiden slaat.

Dan zie je eerst een echtpaar,
Getooid met sjaal en hoed. 
En langzaam aan ontstaat er 
Zoiets als een kleine stoet.
Op weg naar het witte zand
Waar een kerkgebouw verrijst,
En een kruis op stompe toren
Naar de lege hemel wijst.

Kerstmis in Nieuw West 1960…

Hierbinnen wordt de feestdag
Al spelend omgebracht,
En ’s middags tegen theetijd
Wordt er hoog bezoek verwacht.
De schemering valt vroeg.
De gordijnen gaan dan dicht,
En de ongewende kaarsen
Geven toverachtig licht.

Dan wordt er bij de kerstboom
Gezongen en gepraat.
Opa krijgt een oude klare
En oma advocaat. Is het tijd om te dineren:
Kip, met aardappels en jus
En rood gestoofde peren

Kerstmis in Nieuw West 1960…

Ik heb dit alles teruggezien.
Ik heb het zwart op wit.
Kijk hoe dat modelgezin
Daar rond de kerststal zit…
Zo jong en levensblij
Als hun pasgebouwde wijk:
Een stenen sprookjesland.
De sneeuw verzin ik er wel bij

Kerstmis in Nieuw West 1960….