Omdat het niet anders kon

In een tijd waarin 'allochtoon' praktisch synoniem is voor een Turkse of Marokkaanse afkomst, zijn we bijna vergeten dat de 'Indische Nederlanders' in de jaren '50 onder dwang van de politieke omstandigheden en in groten getale 'repatrieerden'. Hun opvang was niet al te best. Hun soepele integratie des te verwonderlijker. Nieuw-West had ruimte, dus velen kwamen uit de Gordel van Smaragd terecht in de groene 'Parkstad'.

We waren er niet langer welkom
Dus zijn we uit het groene land weggegaan
We zagen bijna zonder spijt om
Hoopten op een beter bestaan

Ze noemden het repatriëren
We moesten hun gewoonten leren
Doen zoals ze hier nu eenmaal doen

Ze staken ons in grijze kleren
Om ons te modelleren
Naar hun beeld van Europees fatsoen

En omdat het niet anders kon
Leerden we leven zonder zon
En ons heimwee stopten we weg, te gedwee

We zochten wel elkaar op
Maar gingen nooit op onze strepen staan
We bouwden mee de maatschappij op
En boden die aan onze kinderen aan

Vermanden ons en bleven flink doen
Want we gunden ons geen tijd toen
Voor praten over kamp of kampong

De kinderen gingen met elkaar om
Zonder precies te weten waarom
Voelden hun gedeelde oorsprong

En omdat het niet anders kon
Maakten we onze eigen zon
En ons heimwee dragen we dierbaar in ons mee

Dat schip van toen is niet gestrand
Het kwam ergens tussen Oost en West aan land