Kroketten van een kwartje

We fietsten naar huis met tegenwind
na een taaie dag op school,
voor een feestbanket van draadjesvlees
of gehakt met rode kool.
Dus eerst nog maar even
naar de automatiek.
Daar kocht je als de school uit was
vier kroketten voor een piek.

Kroketten van een kwartje:
ze smaakten naar kaneel,
vlees kwam er niet aan te pas,
wel aardappelmeel.

We namen ze mee naar het plein verderop.
Daar stonden blokken beton
die volgens de gemeente Kunst moesten zijn
en waar je op klimmen kon.
Bus 19 kwam voorbij,
naar Osdorp onderweg.
Bovenop die dure stenen
vraten wij de meligheid weg.

Kroketten van een kwartje:
ze smaakten naar kaneel,
vlees kwam er niet aan te pas,
wel aardappelmeel.

Jaren later in een trattoria
of in een Sushi-bar
ver van West en van die dagen,
lijkt alles soms bizar.
Dan kun je plotseling verlangen,
moe van al die chique,
naar zo’n vette zak
met vier kroketten voor een piek.